อาหารของใจที่แท้จริงคือ บุญและกุศล
เพื่อสละและปล่อยวาง จัดเป็นทานบารมี พระพุทธเจ้า
อาศัยทานบารมีเป็นเบื้องต้น
ความเจริญ ความเสื่อม ที่แท้จริงนั้น อยู่ที่ใจของเรา
พระพุทธเจ้าตรัสรู้ทางจิต เพราะกายมันไม่รู้จักอะไร กายจะให้มันกินก็ได้ ไม่กินก็ได้ การตรัสรู้ทั้งหลายอยู่ที่จิต ท่านได้ออกจากการปฏิบัติทรมานกาย เดินทางสายกลาง (ไม่ตึง ไม่หย่อน) ท่านให้วางทั้งทุกข์และสุข หาความพอดี
ชีวิตมีทางเลือก 2 ทาง คือ
1. คล้อยตามไปกับโลก
2. ปฏิบัติให้อยู่เหนือโลก พระพุทธเจ้าทรงปฏิบัติตนจนพระองค์เองพ้นโลก